Wybrzeże Oceanu Spokojnego jest popularnym celem wypraw turystycznych od wielu lat. Określane mianem Riwiery Meksykańskiej gwarantuje podróżnikom wspaniałą pogodę, przepiękne plaże oraz kurorty oferujące wszystkie najnowocześniejsze udogodnienia. Jednym z nich jest Puerto Vallarta – przyjemne miasto wypoczynkowe położone wśród tropikalnych lasów, za którymi majestatycznie wznoszą się wyniosłe góry. Okolica stała się niezwykle popularna za sprawą filmu „Noc iguany”, który sprowadził w to miejsce romantyków z całego świata. Zabytkowa starówka trzymająca klimat prowincjonalnego miasteczka, bujne życie kulturalne i nocne oraz niekończące się atrakcje turystyczne – tak właśnie prezentuje się wyrafinowany kurort uwodzący swym urokiem niemal wszystkich.

Miasto i jednocześnie kurort-uzdrowisko Puerto Vallarta położone jest nad ujmującą zatoką Banderas przy wybrzeżu Oceanu Spokojnego i swoim terytorium podlega pod olbrzymi region turystyczny Sierra Madre del Sur. Plaże wzdłuż całej zatoki sięgają kilkudziesięciu kilometrów długości i uchodzą za jedne z najpiękniejszych w Meksyku. Tłem dla wybrzeża są imponujące góry Sierra Madre Occidental kryjące wiele ciekawych miejsc oraz wioski, w których żyją Indianie Huicholes.

W kurorcie wyczuwalna jest atmosfera małej wioski rybackiej, chociaż Puerto Vallarta na przestrzeni lat urosło do miasta sporych rozmiarów. Ślady osadnictwa w tym miejscu sięgają okresu 900-1200 n.e., kiedy obszar zamieszkiwany był przez plemiona należące do kultury Aztatlan. XVI wiek sprowadził konkwistadorów z Hiszpanii, którzy pod wodzą Hernana Cortesa objęli kontrolę nad częścią doliny Ameca. Walki z lokalnymi plemionami trwały jeszcze przez dwa stulecia, a stabilizacja przyszła dopiero z pojawieniem się misji chrześcijańskich w 1772 r. Pomimo starań franciszkańskich mnichów, część obyczajów kultywowanych przez Indian Huicholi przetrwała do dziś w postaci rzemiosła artystycznego, z którym najlepiej zapoznać się podczas wypraw do okolicznych wiosek.

Serce Puerto Vallarta bije w rejonie Vallarta Vieja mieniącym się białym kolorem odrestaurowanych kamieniczek, natomiast najlepszym punktem orientacyjnym jest promenada spacerowa „malecon”, przyciągająca zakochane pary rozmarzone filmowymi romansami. Najwięcej czasu turyści spędzają po południowej stronie rzeki Rio Cuale, w najbardziej autentycznej części kurortu nazwanej Olas Altas – „Wysokie Fale”. Właśnie tam skupiły się najciekawsze restauracje, ekskluzywne sklepy, butiki, stragany sprzedające soczyste mango i napoje wyciskane ze świeżych owoców, a także eleganckie kluby nocne. Po mieście można spacerować godzinami i za każdym razem trafiać na coraz to nowsze zaułki, uliczki i domki kryte czerwonymi dachówkami. Religijne pamiątki można kupić w sąsiedztwie świątyni Nuestra Senora de Guadelupe, z kolei produkty spożywcze i wyroby rękodzielnicze oferuje targowisko Mercado Rio Cuale położone nad samą rzeką. Przy okazji warto przespacerować się na wyspę Rio Cuale, która połączona jest ze stałym lądem kilkoma mostami. Najbardziej rozrywkowym miejscem, w którym szczególnie podczas wakacji odbywają się liczne koncerty jest amfiteatr pod gołym niebem – Los Arcos. Bujnego życia nocnego zazdroszczą Puerto Vallarta niemal wszystkie kurorty na wybrzeżu. Przyjeżdżają tam tłumy imprezowiczów nastawionych na tańce do białego rano oraz bogatą ofertę klubów, w których dźwięki miksują najlepsi didżeje. W granicach miasta znajdują się także dzielnice wypoczynkowe Marina Vallarta i Nuevo Vallarta z najlepszymi hotelami. W samym Puerto Vallarta baza noclegowa została zorganizowana na najwyższym poziomie. Doskonałymi warunkami kuszą hotele o różnym standardzie, luksusowe apartamenty i hacjendy do wynajęcia. Turyści nie mogą narzekać na brak plaż, gdyż wzdłuż całej zatoki Banderas znajdują się liczne odcinki z drobnym piaskiem podlegające bezpośrednio pod wybrane kompleksy hotelowe oraz ogólnodostępne wprost z ulic miasta. Turyści często korzystają z taksówek wodnych i wyruszają na mniej zatłoczone plaże: Playa Las Animas i Quimixto.

Marina Vallarta – kurort wypoczynkowy przylegający do północnej części Puerto Vallarta położony jest w sąsiedztwie miejscowego lotniska. Liczne kompleksy hotelowe dysponują własnymi plażami usypanymi z drobnego piasku miejscami o ciemnym zabarwieniu, basenami ze słodką wodą oraz dziesiątkami udogodnień, które relaksacyjnie wpływają na wypoczynek. Nazwa „Marina” pochodzi od potężnego portu mogącego pomieścić kilkaset jachtów. Jest to doskonałe miejsce do wieczornych spacerów i podziwiania luksusowych łodzi oraz wielobarwnych żaglówek. Kurort skąpany jest w wakacyjnym słońcu i zanurzony w przepięknych ogrodach dających wytchnienie przed upałami. Wzburzone fale zatoki Banderas umożliwiają uprawianie najrozmaitszych sportów wodnych i sprzyjają emocjonującym kąpielom.

Nuevo Vallarta – doskonała baza hotelowa, rewelacyjnie zagospodarowane plaże i wypożyczalnie sprzętów do uprawiania sportów wodnych charakteryzują niewielki kurort położony na północ od Puerto Vallarta przy rzece Ameca. Hotele są zaciszne, otoczone bujnymi ogrodami i położone na półwyspach stworzonych przez zakola rzeki. Znajdują się tam również przytulne restauracje, sklepy i centra handlowe, w których panuje spokojna, rodzinna atmosfera. Plaże w tym miejscu charakteryzują się ciemnym, drobnym i ubitym piaskiem, chociaż każdy hotel dba o komfort wypoczynku swoich gości i przygotowuje wybrzeże zgodnie z ich upodobaniami.

Yelapa – turyści uciekający przed zgiełkiem Puerto Vallarty mogą wybrać sąsiedni kurort z sielankową atmosferą, gdzie nie przeszkadzają spaliny samochodów. Na wczasowiczów czeka tam niewielka, ale piękna plaża z drobnymi piaskiem, położona w przyjemnej zatoce, nienaruszone cywilizacją piękno przyrody i możliwość wybierania się na emocjonujące wyprawy zarówno na ocean, jak i do buszu. Baza gastronomiczna i noclegowa jest skromna, ale utrzymana w tradycyjnym, meksykańskim klimacie. Miejscowi przewodnicy zabierają turystów w wolnym czasie na wycieczki do dwóch przepięknych wodospadów.

Buceiras – spokojna osada wypoczynkowa z przyjaznymi Meksykanami nastawionymi na niewielki ruch turystyczny. Kilka hoteli i tradycyjne hacjendy gwarantują wypoczynek spędzony w idyllicznej atmosferze rozgrzewanej jedynie promieniami słonecznymi, a nie głośnymi dyskotekami. Po plażowaniu przychodzi przeważnie czas na interesujące wycieczki w głąb lądu lub też odwiedziny w przytulnych tawernach serwujących meksykańskie „burito” i soki ze świeżych owoców. Plaża, z której doskonale widać zatokę Banderas, jest długa, w niektórych miejscach ocieniona palmami. Nie ma tam tłumów, a piasek o drobnej konsystencji doskonale nadaje się do rodzinnego wypoczynku. Miejscowe wypożyczalnie zachęcają do wynajmowania desek surfingowych i innych sprzętów sprzyjających plażowaniu.

Punta Mita – dzięki atrakcyjnemu położeniu na malowniczym półwyspie kurort uchodzi za perełkę wybrzeża. Otoczony z trzech stron Pacyfikiem, Zatoką Banderas i Zatoką Kalifornijską  jest kwintesencją wypoczynku w Meksyku. Plaże z każdej strony półwyspu charakteryzują się wyjątkowo białymi piaskiem, przy którym powstały luksusowe hotele i rezydencje. Popijając drinka w krytej strzechą tawernie można każdego dnia podziwiać śmiałków zmagających się na horyzoncie z wyjątkowo wysokimi falami i silnymi wiatrami. Błękitny kolor oceanu i okolicznych lagun jest na Punta Mita zniewalający i zachęca turystów do zanurzenia się w krystalicznie czystej toni z maską i fajką lub pełnym akwalungiem i podwodną wyprawę do pobliskich raf koralowych.

Sayulita – dobrze zagospodarowaną, piaszczystą plażę upodobali sobie surferzy doceniający dobre warunki pogodowe do uprawiania swego hobby. Do kurortu zaglądają także turyści szukający rodzinnej atmosfery, meksykańskiego jedzenia i eleganckich rezydencji do wynajęcia. Przy plaży ulokowały się niewielkie tawerny kryte strzechą, w których można przysłuchać się indiańskiej muzyce wygrywanej przez autentycznych Huicholes.

Meksykańskie potrawy charakteryzuje pewna skrajność, co z pewnością zauważą turyści zwiedzający ten zaskakujący kraj. Z jednej strony są to proste dania niewyróżniające się niczym specjalnym. Z drugiej jednak strony można trafić na skomplikowane zestawienia, które z pewnością zwrócą uwagę kulinarnych podróżników. Na pewno będzie ostro, co nie powinno zaskoczyć miłośników meksykańskiego kina, którzy na niejednym filmie widzieli twardych Meksykanów krzywiących się po spożyciu jakiegoś dania. Typowo meksykańskie potrawy są bardzo pikantne i aromatyczne, a niekwestionowaną królową przypraw jest chili. Przy spożywaniu papryki warto przemyśleć stare, indiańskie wierzenia, według których jedzenie dużych jej ilości wzmaga potencję seksualną, dając przy tym możliwość rzucania czarów na inne osoby. Bogactwo odmian tej rośliny z pewnością zaskoczy wielu globtroterów. Poblano, ancho, cascabel, jalapeno, guajillo czy habanero to zaledwie czubek „góry lodowej”, który objawia się w trakcie pokonywania kulinarnych bezdroży.

Na meksykańską kuchnię wpływ miały różne kultury pozostawiające po sobie podstawowe składniki takie jak: fasola, kukurydza, indyk, ryby i dziczyzna, obok których na stołach bardzo często można spotkać pomidory, awokado, różne gatunki kaktusów oraz tropikalne owoce. Upodobania kulinarne mieli także konkwistadorzy, którzy z Hiszpanii sprowadzili wieprzowinę, kurczaki, wołowinę, ser, pszenicę, oliwę, czosnek i cebulę, a z wypraw do Chin przywieźli ryż i przyprawy. Z kolei ciasta i desery to zasługa Francuzów, również goszczących w Meksyku przez pewien czas.

Z podstawowych rzeczy należy zapamiętać, że śniadania el desayuno składają się najczęściej z kawy, słodkiej bułki lub jajek, tortilli, fasoli czy chleba, wzbogaconych o zestaw owoców. Obiad la comida lub el almuerzo spożywany między 14 a 16 występuje przeważnie w wersji pierwszego dania i może to być przykładowo zupa (caldo) oraz ryż – sopa de arroz, po którym podawane jest danie główne w postaci jakiegoś mięsa lub ryby w sosie z nieodłączną fasolą. Kolacja la cena spożywana w godzinach 20-22 składa się z czegoś lekkiego, np.: kanapki z dżemem czy tacos – jednego z najpopularniejszych dań składającego się z tortilli wykonanej z mąki kukurydzianej, najczęściej z dodatkiem mięsa wołowego, cebuli, przypraw i pomidorów. W niektórych restauracjach tacos podaje się jako przystawkę. Turyści podróżujący po kraju bardzo często zaopatrują się w drobnych punktach sprzedających tacos, zwanych taquerias. Warto pamiętać, że w wielu miejscach tortillas, a nawet chleb, zastępują sztućce – ciasto rozrywane jest na kawałki, na które nabiera się poszczególne składniki dania.

Dla turystów z Europy znakiem rozpoznawalnym meksykańskiej kuchni jest tortilla, która może występować pod różnymi postaciami. Tradycyjne tortille wypieka się z mąki kukurydzianej, a ich wszystkich nazw nie jest w stanie wymienić nawet rodowity Meksykanin. Quesadillas to tortilla z serem lub innym nadzieniem smażona na ruszcie, w Tacos mogą znaleźć się różne rodzaje farszu podawane z posiekaną cebulką, kolendrą i ananasem, do Tostadas dodaje się podsmażoną fasolę, sałatę, kurczaka, pomidory, chili, cebulę, awokado i śmietanę lub ser, Enchilades zawiera serowy, mięsny lub rybny farsz podawany z kurczakiem, pikantnym sosem, śmietaną i serem, z kolei Spoa de tortilla to zupa z dodatkiem smażonych pasków tortilli, z pomidorami, chili i awokado. Innym rodzajem popularnych placków jest masa – ciasto z drobno mielonej kukurydzy, służące do wyrobu zbitych, prostokątnych placków z nadzieniem, zawijanych w łuski kukurydzianych kolb lub liście bananowca. Zarówno tortille jak i masa uwielbiane są przez turystów pod postacią zakąsek botana lub antojito.

Przypominające hiszpańskie tapas, meksykańskie antojitos to smakowite przekąski, które można dostać wszędzie. Mogą to być przykładowo sprzedawane przez ulicznych handlarzy kolby kukurydzy lub też chipsy kukurydziane z sosem guacamole. Turystycznemu węchowi nie powinny także ujść smakowite tortas – nadziewane bułeczki. Antojito podaje się najczęściej składane – taco lub zwijane – enchilada. Rozpoznawalnym daniem jest chociażby tortille enchilada – zawijany placek maczany w sosie chili. W menu bardzo często pojawia się burrito, czyli pszeniczna tortilla zawinięta wokół farszu.

Na równi z tortillą stawia się również chili zwane „pieprzem meksykańskim”, które ma wiele odmian i jest niezwykle aromatyczne. Przyprawa trafia na stoły posiekana, zmiksowana, surowa, gotowana lub w połączeniu z cebulą, czosnkiem czy kolendrą. Najpopularniejsze jest chile serrano, na surowo jada się chile de arbol, łagodny i słodkawy smak ma chile ancho, a chile habanero uważane jest za najostrzejszą paprykę świata. Ostry smak łagodzi najlepiej łyk zimnego piwa lub kęs suchego chleba. A dobrych piw w Meksyku nie brakuje. Warto sięgnąć przykładowo po Pacifico, Montejo czy Leon Negro, chociaż w upały pragnienie gasi także orzeźwiający napój horchata przyrządzany z wody ryżowej, cukru i cynamonu. Z kolei po sytym obiedzie najlepiej uraczyć się butelką słabego, ale wybornego wina pulque wyrabianego z agawy. W upalny dzień nie zaszkodzi sięgnąć po szklaneczkę aquas frescas, czyli wody smakowej wyrabianej z limonki, melona, hibiskusa czy tamarynda. Jest jeszcze jedna alkoholowa powinność, którą powinien spełnić każdy turysta przemierzający meksykańskie pustkowia. Ten charakterystyczny trunek piją tam wszyscy i nawet w wielu europejskich krajach nikt nie przechodzi obok niego obojętnie. Tequila! Narodowe dobro Meksyku pędzi się z błękitnej agawy, przy czym po szklaneczkę najprawdziwszego shota najlepiej sięgnąć w ojczyźnie alkoholu, czyli mieście Tequila w stanie Jalisco. Dopełnieniem rytuału picia tequili jest skonsumowanie robaka, który zalega na dnie najlepszych gatunków tego alkoholu i prowokuje do kulinarnej konfrontacji. Jeżeli ktoś nie przepada za alkoholem, z pewnością doceni wspaniałe kawy: cafe de olla – parzoną z cynamonem, cafe americana – serwowaną w kawiarniach stylizowanych na amerykańskie czy piloncillo – aromatyczny napar z brązowym cukrem.

Meksyk ma także swój niepowtarzalny, kulinarny urok, który najlepiej poznać wybierając się na targowisko. Oprócz szerokiej gamy egzotycznych owoców można trafić tam na rarytasy w postaci smażonych robaków toczących korzenie agawy – gusanos, świerszczy sprowadzanych ze stanu Oaxaca, grzybów pasożytujących na kukurydzy – huitlacoche lub mrówczych jajeczek escamole.

Chociaż Meksyk kojarzy się przeważnie z tequilą, tortillą, burrito i sombrero, dla turystów z Europy może okazać się fascynującym krajem z kilku względów. Różnorodność kultury i obyczajów odzwierciedla odmienność etniczna mieszkańców kraju, którzy bardzo często prowadzą prekolumbijski styl życia. Można tam spotkać tradycyjnych Indian Nahua, Otomi i Mazahua, a także Murzynów, Azjatów i potomków związków zapoczątkowanych przez białych mężczyzn z Indiankami. W poszczególnych regionach żyją także Indianie Tarahumara, Seri, Cora, Taraskowie, Totonakowie i wiele innych. Tak czy inaczej wszystkie te grupy i mieszanki ras nastawione są na wspólnotę i kultywują specyficzny sposób życia oparty na rodzinie, przyjaciołach, spotkaniach towarzyskich, hucznie obchodzonych świętach i przyjaznym nastawieniu do turystów.

Przez wiele stuleci w Meksyku dominowała kultura oparta na machismo, czyli męskości i chociaż na prowincji można dostrzec wyższość mężczyzn nad kobietami, w większych miastach taki podział zanika. Charakterystyczni są natomiast charros – kowboje, których charyzma wywodzi się jeszcze z czasów kolonialnych i związana jest z historią Meksyku. Obecnie charros uchodzą za romantyków, wielbicieli kobiet i pasjonatów rodeo bezgranicznie oddanych swojemu hobby. Charreria, czyli impreza w stylu rodeo jest niemalże sportem narodowym przyciągającym swoją oprawą także turystów. Na popularnych zawodach można obserwować między innymi ujeżdżanie dzikich koni, walki byków i konkurencje z wykorzystaniem lassa.

Wizerunek Meksykanów związany jest także z religią. Większość jest katolikami czczącymi przede wszystkim Matkę Boską z Guadalupe. Wizerunki patronki kraju widoczne są wszędzie, a do bazyliki w Meksyku pielgrzymują co roku miliony wiernych.

Meksykanie uwielbiają zabawę, dlatego hucznie obchodzą wiele świąt i często udzielają się w lokalnych fiestach. Dużą popularnością cieszą się przykładowo obchody dnia patrona jakiegoś miasta, kiedy obok mszy i procesji nierozerwalnym elementem są huczne zabawy, tańce do białego rana i fajerwerki. W kalendarzu meksykańskim można znaleźć aż kilka tysięcy fiest będących ważną częścią życia społecznego. Głównie widać tam wpływy hiszpańskie, chociaż duża część rytuałów pochodzi z czasów prekolumbijskich oraz związana jest z obrządkami plemion indiańskich. Dla turystów z Europy ciekawym obrządkiem może być przykładowo Święto Zmarłych, kiedy Meksykanie idą na cmentarze i na grobach stawiają ulubione dania nieżyjących krewnych i urządzają swoiste pikniki. Do najbardziej rozpoznawalnych meksykańskich świąt należy Wielki Tydzień, Wniebowstąpienie Najświętszej Marii Panny, święto Marii Panny w Guadalupe oraz Festiwal Cervantino. Podobnie jest z muzyką, którą słychać dosłownie wszędzie. Muzyka jest różnorodna, ale niezwykle charakterystyczna. W wielu miejscach można wsłuchać się w rytmy salsy czy też wyruszyć w muzyczną podróż z corridos wygrywaną na gitarach, kontrabasach i bębnach przez grupę grajków znaną jako mariachi.

Spędzając urlop w Meksyku można zauważyć, że jedną z cnót narodowych jest cierpliwość. Wszyscy podchodzą bardzo luźno do punktualności, korków w miastach i codziennego funkcjonowania, żyjąc w myśl idei manana – „jutro”.

Ważną dziedziną życia związaną z tradycjami sięgającymi czasów jeszcze sprzed przybycia Hiszpanów jest rękodzielnictwo. Techniki wytwarzania misternych dzieł sztuki przekazywane są z pokolenia na pokolenie i kuszą swoim pięknem turystów poszukujących cennych pamiątek. W poszczególnych regionach można znaleźć różne rękodzieła sztuki ludowej tworzone najczęściej przez lokalne plemiona. W meksykańską kulturę wpisały się także murale, czyli monumentalne malowidła zdobiące ściany gmachów publicznych i nie tylko, w każdym zakątku kraju. Arcydzieła malarskie związane są najczęściej z historią Meksyku naznaczoną rewolucją z 1919 r. i bywają nacechowane religijnie.

W większości kurortów turystycznych obowiązuje luźna atmosfera i nikt nie zwraca uwagi na ubiór, niemniej mieszkańcy miast nieufnie podchodzą do przesadnie roznegliżowanych turystów, szczególnie w czasie trwania świąt. W przypadkowych rozmowach lepiej nie wypowiadać się z dezaprobatą o kogoś rodzinie. Mężczyźni przy powitaniu ściskają sobie dłonie lub jeśli znają się bardzo dobrze, przyjaźnie klepią się po plecach. Warto pamiętać, że zwyczaje meksykańskie nie pozwalają zaprzeczać gościom ani na ich pytania odpowiadać negatywnie, a więc nie należy się dziwić, kiedy w trakcie rozmowy ktoś cały czas „przytakuje”. W dobrym tonie leży prawienie komplementów, a rozmawianie z nieznajomymi uważane jest za naturalne.

W restauracjach daje się zwykle napiwki sięgające 10-15% rachunku, jeżeli chce się zostawić po sobie dobre wrażenie. W barach, restauracjach i kawiarniach napiwki nie są wliczane w rachunek.

Okolice Puerto Vallarta zamieszkiwane są przez plemiona Huicholes, które zachowały swój oryginalny język, kulturę i zwyczaje. Poszczególne agencje turystyczne organizują wyprawy do plemiennych wiosek, gdzie na specjalnych pokazach turyści mogą między innymi podglądać sztukę wytwarzania tradycyjnych przedmiotów. Rękodzieło Huicholes związane jest mistycyzmem, rytualnymi halucynacjami i obrzędami, więc dla turystów może okazać się obiektem poszukiwań. Unikalne malowidła wykonywane są za pomocą kolorowej przędzy odciskanej na desce pokrytej woskiem i przedstawiają najczęściej magiczne wizje. Interesujące są także koralikowe wzory umieszczane na drewnianych, rzeźbionych przedmiotach przedstawiających różne motywy. Ciekawą pamiątką z wypraw do indiańskich wiosek są także ozdobne maski niejednokrotnie budzące grozę.

Wypoczynek w Puerto Vallarte zawsze powiązany jest z aktywnym spędzaniem wolnego czasu, gdyż lista dostępnych atrakcji jest bardzo długa. Niektóre agencje turystyczne zabierają turystów na specjalne pokazy „Voladores de Papantla” (widowiskowe pokazy rytuału indiańskiego) organizowane na promenadzie „melacon”. Z każdego miejsca na wybrzeżu warto wyruszyć w pasjonujący rejs łodzią, podczas którego można obserwować romantyczne zachody słońca, łowić ryby, nurkować i do woli kąpać się w wodach zatoki Banderas i na plażach ustronnych zatoczek kąpielowych. Popularnością ze względu na duże fale i dobre warunki wietrzne cieszą się takie sporty wodne jak żeglarstwo, windsurfing, surfing, kitesurfing, parasailing, pływanie na skuterze i wiele innych. Turyści specjalnie zjeżdżają na wybrzeże w okresie między listopadem a marcem, kiedy z portów wypływają dziesiątki statków, by obserwować pojawiające się w okolicznych wodach ławice wielorybów. W kilku delfinariach istnieje także możliwość pływania w towarzystwie przemiłych ssaków morskich jakimi są delfiny.

Agencje turystyczne organizują liczne wycieczki w głąb lądu. W okolicy znajdują się szlaki piesze, rowerowe i trasy przygotowane do jazdy konnej. Puszczę można zwiedzać także samochodami terenowymi i quadami.  Z racji bliskości gór Sierra Madre Occidental wielu turystów wyrusza na szlaki piesze, chociaż co zamożniejsi podróżnicy decydują się na oglądanie gór z okna samolotu bądź helikoptera. Egzotyczną przyrodę można także podziwiać podczas wycieczek do parków linowych i wypraw ekologicznych na platformy widokowe umieszczone na czubkach drzew. W okolicy Puerto Vallarta działają najlepsze w kraju pola golfowe.

Mexico City – pomimo wielkiego obszaru, na którym rozkłada się potężne miasto, poruszanie się nie stwarza aż takiego problemu, gdyż granice najbardziej interesującego turystów Centro Historico pokrywają się z terenem dawnej azteckiej stolicy. Bankowe, biznesowe i historyczne centrum znajduje się w obrębie ulicy La Alameda i placu Plaza de la Constitucion zwanego potocznie Zocalo. Jest to plac należący do największych na świecie, o wymiarach 240x240 m, na którym w 1813 r. ogłoszono pierwszą konstytucję Meksyku, a obecnie można oglądać liczne parady i rozmaite uroczystości. Od tego miejsca najlepiej zacząć wędrówkę po mieście poprzedzoną kawą wypitą w restauracji zabytkowego hotelu Majestic, z tarasu którego najlepiej widać ogromną przestrzeń. W oczy rzuca się od razu Catedral Metropolitana budowana przez 300 lat w różnych stylach i ukończona w roku 1813. Chociaż katedra sprawia wrażenie mrocznej, interesujące jest przestronne wnętrze z kilkoma nawami, do którego przez współczesne witraże wpadają promienie słoneczne tworzące tajemniczą aurę. Odpoczywając na Zocalo można podziwiać wspaniałą fasadę Palacio Nacional – okazałego gmachu władz meksykańskich, w którym przed laty zasiadał legendarny przywódca Montezuma, imponujący Palacio del Ayuntamiento oraz wystylizowany Gran Hotel. Z większością budynków na placu związane są odrębne historie, a ich wnętrza kryją przeważnie galerie sztuki, muzea i instytucje rządowe. Turystów urzeka wnętrze wąskiej świątyni Templo de la Ensenanza pochodzącej z końca XVIII w., z kolei podczas spaceru warto dotrzeć do najstarszego placu miasta z piękną kolumnadą – Plaza Santo Domingo, na którym hiszpańska atmosfera panuje przez całą dobę. Po drodze mija się jeden z prawdziwych skarbów miasta, czyli Templo Mayor – pozostałości azteckiego miasta Tenochtitlan, odkryte przez przypadek w 1978 r. W tym właśnie miejscu znajdowało się obrzędowe centrum prekolumbijskiego imperium, po którym została piramida będąca przed wiekami miejscem koronacji, inauguracji, składania ofiar z ludzi i wielu  innych ważnych wydarzeń. Szlak spacerowy po Centro Historico i pozostałych dzielnicach prowadzi turystów wśród wielu interesujących zabytków zarówno sakralnych, jak i świeckich, mijając po drodze pomniki, budynki w kształcie piramid i przede wszystkim liczne muzea. Doskonałym odpoczynkiem od azteckiej historii jest wizyta na jednym z największych targowisk w mieście, jakim jest Mercado de la Merced. W ogromnym labiryncie straganów, wypełnionym dźwiękami, zapachami smażonych potraw i podniesionymi głosami znachorów można nieświadomie spędzić kilka ładnych godzin. Nie zaszkodzi także podążyć w kierunku parku Alameda – najpiękniejszego obszaru zielonego w mieście, gdzie ze ścieżkami, fontannami i pomnikami sąsiadują interesujące muzea, świątynie i pałace, które z pewnością zainteresują miłośników sztuki sakralnej oraz pasjonatów historii. Chociaż w historycznym śródmieściu można spędzić wiele godzin, nie zaszkodzi podążyć także na północ, gdzie oprócz kolonialnych świątyń i nowoczesnej bazyliki znajdują się ruiny pochodzące z czasów poprzedzających konkwistę. Dzielnica założona przed laty przez odszczepieńców z plemienia Azteków zwana Tlatelolco, była przez pewien okres najważniejszym centrum kupiectwa i handlu w dawnym państwie. Miejscem centralnym jest obecnie plac Trzech Kultur symbolizujący meksykańską tożsamość narodową, ukształtowaną przez kulturę prekolumbijską i hiszpańską. W dzielnicy znajduje się jeszcze jedna budowla, którą zna każde meksykańskie dziecko. Jest to bazylika Matki Boskiej z Guadalupy związana z legendą o Juanie Diego, któremu trzykrotnie na wzgórzu Tepeyac objawiła się Matka Boska. Ciekawym obszarem dla turystów mogą okazać się dawne, azteckie tereny wodonośne określane mianem Bosque de Chapultepec („Wzgórze Koników Polnych”). Ogromny park tworzą piękne ogrody, restauracje, ścieżki rowerowe i jeziorka, po których można pływać łodziami. A wszystko to w otoczeniu kilku ciekawych muzeów, ogrodu zoologicznego i lunaparku z kolejką górską. Meksyk jest tak ogromnym miastem, że na obejrzenie wyłącznie samych zabytków, muzeów i miejsc historycznych trzeba przeznaczyć kilka dni. Do tego dochodzi niezwykle bogata oferta kulturalna, rozwinięte życie nocne, niekończące się rozrywki w ciągu dnia i mnóstwo innych atrakcji niepozwalających na nudę. Zwiedzanie miasta najlepiej przemyśleć dużo wcześniej lub wybrać się na zorganizowaną wycieczkę z doświadczonym przewodnikiem.

Kiedy najlepiej wybrać się do Puerto Vallarta?
Puerto Vallarta podlegające pod region Sierra Madre del Sur jest kierunkiem całorocznym, niemniej termin podróży najlepiej zgrać z planami dotyczącymi samego pobytu. Typowy sezon turystyczny trwa od listopada do Wielkanocy i wtedy można się spodziewać największego obłożenia w hotelach. Letnie miesiące bywają najczęściej bardzo gorące, duszne i obfitujące w opady. Temperatury są także znośne we wrześniu, październiku i maju, a ceny w tym okresie są nieco niższe niż w sezonie. Średnie temperatury w Puerto Vallarta i Mazatlanie oscylują w granicach 35°C, chociaż należy pamiętać, że na wybrzeżu Oceanu Spokojnego przeważnie od czerwca do października trwa sezon huraganów. Nie jest to jednak regułą i sezonowe zagrożenia najlepiej sprawdzić przed planowaniem podróży. Przez większą część roku jest ciepło, więc turyści nastawieni głównie na zwiedzanie mogą się tam wybrać w dowolnym czasie. Sierra Madre del Sur jest ogromnym regionem, dlatego należy pamiętać, że inne warunki atmosferyczne panują w głębi lądu, w okolicy Guadalajary położonej na płaskowyżu, gdzie panuje klimat umiarkowany, a inne na południu w rejonie miasta Oaxaca z temperaturami spadającymi w nocy do zera stopni. Najlepsze warunki pogodowe panują na wybrzeżu w okolicy Acapulco i Puerto Vallarta, gdzie temperatura przez cały rok oscyluje w granicach 27-32°C.

Jadąc do Puerto Vallarta warto zainteresować się wcześniej kalendarzem lokalnych imprez. Smakowitym przykładem jest chociażby Gourmet Festiwal – listopadowa impreza o charakterze kulinarnym czy liczne, widowiskowe korridy odbywające się między grudniem a kwietniem.

Jaka waluta obowiązuje w Meksyku i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Meksyku jest peso meksykańskie (MXN), 1 MXN = 100 centavos. Ceny w Meksyku są porównywalne do polskich, chociaż różnią się w zależności od regionów turystycznych. Północ Meksyku uchodzi za nieco droższą od południa, natomiast w kurortach letnich ceny utrzymują się na stałym, wyższym poziomie.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Meksyku?
Bez wątpienia Meksyk jest skarbnicą wyszukanych pamiątek związanych najczęściej z indiańskim rękodziełem. Misterne wyroby najlepiej jest kupować bezpośrednio u twórców lub na targowiskach. Przed pójściem na targ warto wstąpić do jakiegoś sklepu z pamiątkami, by zorientować się cenach. Najlepiej rozglądać się za pamiątkami i przedmiotami codziennego użytku wyrabianymi przez lokalne plemiona indiańskie. W każdym regionie można znaleźć unikatowe skarby, których próżno szukać w wielkich centrach handlowych. W całym kraju można kupić ceramikę, repliki sztuki prekolumbijskiej, wyroby z drewna (między innymi misternie wykonane figurki i artykuły gospodarstwa domowego), wyplatane koszyki i indiańskie malowidła na korze. W wielu sklepach można nabyć wełniane ubrania najwyższej jakości, ręcznie tkane pasy czy spódniczki farbowane naturalnymi barwnikami. Sztuka ludowa bardzo często łączy w sobie elementy hiszpańskie i meksykańskie, tworząc niepowtarzalną mieszankę. Przykładem mogą być interesujące przedmioty z gliny zwane „talavera”, których sztuka wytwarzania pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego. Niektóre sklepy specjalizują się w sprzedaży biżuterii, szczególnie srebrnej, wyrobów miedzianych (dzbany, tace, patelnie) czy wyrobów z onyksu. Ciekawą pamiątką lub pomysłem na prezent może być butelka tequili, gitara czy prawdziwe, meksykańskie sombrero.

Puerto Vallarta jest rajem dla pań, które chcą wydać nieco gotówki. Wzdłuż spacerowych alei znajdują się sklepy oferujące wspaniałą biżuterię, akcesoria wystroju wnętrz, oryginalne ubrania, współczesne rękodzieło i wyroby rzemieślnicze. Najciekawszymi miejscami na zakupu są okolice promenady „malecon”.

Jaki czas obowiązuje w Meksyku?
W Meksyku czas polski cofamy o 7 godzin.

Jak poruszać się po Meksyku?
Komunikacja autobusowa jest bardzo dobrze rozwinięta i powszechnie uważa się, że tam, gdzie jest droga można dojechać autobusem – najpopularniejszym środkiem transportu zwanym „camion”. Działa tam wiele przedsiębiorstw autobusowych i nie ma problemu z przemieszczaniem się. Liczne trasy łączą miasta w centrum kraju z granicami i wybrzeżami. Autobusy są stosunkowo tanie, mają I, II i luksusową klasę oraz kursują często. Meksyk nie może pochwalić się zbyt dobrze rozwiniętymi i utrzymanymi liniami kolejowymi, więc pokonując znaczne odległości lepiej korzystać z samolotów i autobusów.

Stan dróg jest zróżnicowany w zależności od regionu i dzieli się na płatne drogi w dobrym stanie – „cuota” oraz bezpłatne – „libre”, po których najgorzej jeździ się w porze deszczowej. Generalnie podróżowanie samochodem po Meksyku uchodzi za popularną formę zwiedzania i warto zastanowić się nad wypożyczeniem auta, by chociażby na własną rękę zwiedzić najbliższą okolicę. Z wynajęciem samochodu nie ma problemu, gdyż wypożyczalnie działają w większości dużych miast i w prawie każdym liczącym się ośrodku turystycznym. Wystarczy tylko karta kredytowa, wiek powyżej 25 lat i prawo jazdy (międzynarodowe prawo jazdy nie jest wymagane, ale taki dokument warto posiadać w razie kolizji drogowej). Na podstawie polskiego prawa jazdy meksykańskie władze mogą wystawić odpowiednie zaświadczenie równoważne z międzynarodowym prawem jazdy. Jeżeli ktoś nie chce zawracać sobie głowy wypożyczaniem samochodu, może wynająć taksówkę, której koszt pracy w ciągu dnia jest zbliżony do wynajmu auta.

W Puerto Vallarte działa lotnisko oraz doskonale rozwinięta sieć komunikacji autobusowej. Większość tras obsługuje także system sprawnie działających minibusów. Okolice przecina system płatnych autostrad, którymi bardzo szybko można dojechać do najważniejszych miast. Wzdłuż wybrzeża kursują statki rejsowe oraz wodne taksówki, którymi można dostać się na ustronne plaże i do okolicznych kurortów.

Jakie plaże są w Puerto Vallarta?
Plaże Puerto Vallarta są główną atrakcją regionu. Złote piaski zatoki Banderas rozciągają się na długości łącznie kilkudziesięciu kilometrów. W samym kurorcie turyści mają dostęp do piaszczystych odcinków podlegających pod wybrane hotele oraz do ogólnodostępnych plaż, na które można dostać się wprost z miasta. Jeżeli komuś przeszkadza nadmierny tłok może wynająć łódź i popłynąć do ustronnych zatoczek kąpielowych rozsianych na obrzeżach kurortu. Najbardziej dostępną plażą jest Playa de los Muertos usytuowana przy calle Olas Altas i sąsiadująca z mnóstwem tawern i restauracji. Plaża jest dobrze zagospodarowana, chociaż w szczycie sezonu bywa na niej tłoczno. Na południu miasta znajduje się przyjemna Playa Mismaloya z zadbanym, drobnopiaszczystym wybrzeżem i czystą wodą idealnie nadającą się do uprawiania snorkelingu. Najprzyjemniejsze plaże położone w pobliżu tropikalnej dżungli skrywającej wodospady to: Playa Yelapa, Playa Quimixto i Playa Las Animas, chociaż piaszczystych plaż w okolicy jest znacznie więcej. Najlepiej tam dotrzeć wynajętą łodzią. W kurorcie Marina Vallarta i Nuevo Vallarta ogólnodostępne są ubite plaże z ciemnym piaskiem.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.

Jakie są ograniczenia celne są w Meksyku?
Do Meksyku można wwieźć bez deklaracji 10 tys. USD w gotówce lub równowartość w innych walutach, przedmioty i sprzęt elektroniczny do użytku osobistego, do 20 paczek papierosów i 3 l dowolnych napojów alkoholowych oraz towary nie budzące podejrzeń władz w ilościach niehandlowych. Obowiązuje zakaz wwozu świeżych artykułów spożywczych, żywności, roślin i nasion. Surowy zakaz obejmuje wywożenie zwierząt oraz przedmiotów przedstawiających wartość archeologiczną.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Meksyku?
Chociaż w Meksyku nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczenia osobowego warto wykupić polisę od kosztów leczenia w jakimś towarzystwie ubezpieczeniowym z przedstawicielstwem w USA lub Meksyku. Praktykuje się, że osoby, które są hospitalizowane na terenie kraju nie zawsze są wypuszczane ze szpitala przed uiszczeniem należności za leczenie. Najlepiej skorzystać z ubezpieczeń oferowanych w ramach poszczególnych pakietów wycieczkowych proponowanych przez większość dużych agencji podróży, ale przed wyborem należy dokładnie sprawdzić warunki polisy. W innym wypadku koszty leczenia pacjent pokrywa z własnej kieszeni. Warto także posiadać ważną kartę płatniczą, gdyż nawet posiadanie ubezpieczenia medycznego w firmach europejskich nie gwarantuje, że szpital podejmie leczenie pacjenta. Najlepszym rozwiązaniem jest posiadanie ubezpieczenia typu „płatne natychmiast w czasie leczenia za granicą”, niż polisy refundowanej po powrocie do kraju.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Meksyku jest paszport ważny przynajmniej 6 miesięcy. Od turystów nie jest wymagana wiza, natomiast obowiązuje karta turystyczna dostępna na pokładzie samolotu, w porcie wjazdowym lub w biurze podróży.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Meksyku: www.meksyk.polemb.net

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Meksykańskich Stanach Zjednoczonych
Meksyk, Meksyk, Cracovia 40, Col. San Angel , 01000
Tel.: +52 55 54812050 wew.102 Faks: +52 55 56167314
meksyk.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.meksyk.polemb.net